Wadi-Rum - Aqaba

Hallo allemaal,

Tja, het was gisteren even behelpen want de bedoeinen hebben natuurlijk geen tv (niet gezien in ieder geval) of internet. We waren gisteren al op tijd bij Wadi-Rum. Toch nog eerst verkeerd gereden maar Mr. Harb heeft ons keurig opgehaald en naar het kamp gebracht. Een erg aardige man die echt geinteresseerd leek, maar wij hebben hem ook het hemd van het lijf gevraagd.
We hebben daar een lunch gehad en daarna hebben we een jeepsafari in de woestijn gemaakt. We zijn eerst nog bij een echte bedoeinenfamilie geweest. De man is 80 jaar en zijn vrouw is 40 jaar en in verwachting van het elfde kind. Ze hebben uiteraard te weinig geld en dit komt voornamelijk doordat er zoveel kinderen zijn. Als je vraagt of de man gezond is, dan wordt gezegd dat zijn vrouw in verwachting is, dus hij is gezond. Tja, dat bedoelden wij natuurlijk niet. De man was met zijn vrouw was naar de dokter geweest omdat ze zulke dikke voeten had. Alles was verder goed. Eind deze maand is ze uitgerekend. Niet alleen haar voeten waren dik maar haar handen waren net worsten, ook opgezet. Wij zeiden dat ze misschien meer moest rusten en de benen omhoog moest leggen. Maar ja, als je 10 kinderen hebt dan komt er van rusten natuurlijk niet veel. En ze is natuurlijk al 40 jaar. We hebben daar thee gedronken en wat geld achtergelaten. Mr. Harb brengt daar eten heen wat is overgebleven van zijn gasten. Als het donker is, zei hij. Niemand hoefde dit te weten, behalve God.
Op onze route door de woestijn gingen we eerst naar een oude routekaart voor de Nabateërs. Hierop zijn, op een steen, de bergen in de omgeving en de waterplaatsen aangegeven. Deze kaart is op verschillende plaatsen op de route te vinden. We zijn bij de beide waterputten geweest; een staat droog en de ander wordt nog steeds gebruikt. Daar stond een tent bij en dit is toch echt een stukje de woestijn in. Helaas waren ze niet thuis. Mr. Harb is een bedoeine en weet dus alles over de woestijn. Erg interessant om te horen hoe ze bepalen waar ze heen moeten. We hebben twee natuurlijke bruggen gezien en Bert heeft een daarvan beklommen. En we hebben onder het genot van een kopje thee, door Mr. Harb gemaakt, de zon in de woestijn zien ondergaan. Het was niet echt spectaculair maar toch mooi om mee te maken.

Na de tocht was het tijd om te eten. Het was ook al een uur of acht. Het eten was echt lekker (bij lange na niet wat jij hebt gehad, Jannette) en na het eten was er vermaak door het personeel. Een soort tamboerijn, een luit denk ik en een trommeltje. Tja, het is niet onze smaak maar wel leuk om te zien dat ze er lol in hadden. Een van de mannen ging nog even buikdansen.

We hebben redelijk geslapen maar waren erg vroeg wakker; ze hadden gezegd dat het ontbijt om half acht was, maar het werd een uur of tien. Na het ontbijt direct afgerekend en naar Aqaba gereden. Om 12 uur zou de auto worden opgepikt. Wij waren er om 11.45 en na het inchecken dus wachten op die man. We hebben tot 12.45 uur gewacht maar er kwam niets opdagen. De tamtam vanuit Amman heeft niet gewerkt want daar hadden we het al afgesproken. We hebben toen de auto maar weer gepakt en hebben wat rondgereden om te bekijken waar alles is. Toen we terug waren bij het hotel bleek de beste automan langs te zijn geweest (rond half vier) en hij zou om zes uur terugkomen. Wij zitten goed en wel op de kamer: telefoon, de man voor de auto. Afspraken zijn gemakkelijk te maken maar moeilijk na te komen. En dit geldt niet alleen voor Jordanië maar daar hebben meer landen in de regio last van. Het is gewoon erg vervelend want het kost ons natuurlijk tijd. Goede leer voor de volgende keer. We spreken zoiets niet meer vantevoren af.

De hotelkamer in Aqaba is een beetje aftands maar er is een airco, een koelkast/minibar en het is schoon. Wat wil je nog meer. Na dat zandhappen in de woestijn is bijna alles goed. Wat voel je je vies! Gel is niet nodig voor je haar, het staat vanzelf al stijf door het zand.

Morgen gaan we een dagje aan het strand liggen waar een rif is. Is leuk voor het snorkelen. We worden rond half elf opgehaald en je kunt op bepaalde tijden tot zeven uur 's avonds worden teruggebracht. Nou, we zijn echt wel aan een dagje strand toe.
Overmorgen gaan we dus met de bus naar Amman, een reis van ongeveer vier uur. Morgen beleven we niet veel dus ik denk niet dat we morgen nog ' bloggen'.

Nou, hartelijke groeten allemaal en bedankt voor de reacties. Tot de volgende 'blog'.

Bert en Yvonne